Jan Paweł II o miłości. Karol Józef Wojtyła - od momentu zostania papieżem - Jan Paweł II. Żył w latach 1920 - 2005. Twórca wielu zmian w Watykanie po objęciu funkcji papieża, poprzez zbliżenie z wiernymi oraz przedstawicielami innych niż rzymskokatolicka, religii. Quiz wiedzy o sporcie Test. autor: Latawczyk18. Test wiedzy - Jan Paweł II Test. autor: Kpapiernik78. Test wiedzy o sporcie Teleturniej. autor: Oldak. Papież Jan Paweł II uniknął śmierci dwukrotnie. Pierwszy zamach, z 13 maja 1981 roku jest dość dobrze znany i opisany. O drugim, który miał miejsce rok później, mówi się rzadko. Obydwa ataki na papieża wciąż rodzą wiele pytań. Kto faktycznie za nimi stał? Gdy dostaje zaproszenie na studia kapłańskie do Orchard Lake, bez wahania wsiada do samolotu. Seminarium zostanie zamknięte w 2021 r. w związku ze skandalami seksualnymi, czego Wiesław Jan Paweł II w swoich licznych wypowiedziach podkreśla, że im bardziej posłannictwo, jakie spełnia Kościół, jest skoncentrowane na człowieku, im bardziej jest "antropocentryczne", tym bardziej musi potwierdzać się i urzeczywistniać teocentrycznie, tzn. być skierowane w Jezusie Chrystusie ku Ojcu . W rozumieniu Jana Pawła II tylko Jan Paweł II o pojednaniu Polaków i Ukraińców Ostatnia aktualizacja: 08.03.2023 06:58 Papież Polak odegrał bardzo znaczącą rolę w procesie dialogu i pojednania polsko-ukraińskiego. . Jan Paweł II – autorytet młodzieży Jan Paweł II – autorytet młodzieżyKażdy młody człowiek potrzebuje w swoim życiu autorytetu, kogoś, kto będzie dla niego wzorem do naśladowania. Takim człowiekiem, szczególnie dla wielu młodych ludzi z całą pewnością jest Jan Paweł Paweł II był papieżem, który kochał młodzież, uwielbiał rozmawiać z nią na różne tematy. Młodzi ludzie czuli jego opiekę i wielką, bezinteresowną miłość. Papież był człowiekiem, który doskonale rozumiał ludzi młodych i miał z nimi bardzo dobry kontakt. Potrafił rozmawiać nie tylko na tematy wiary i religii, ale też chętnie rozmawiał na temat zainteresowań i pasji młodych, np. o sporcie, a także o ich poważnych problemach i tym, co ich dręczy, np. chorobie czy problemach w Paweł II był zawsze uśmiechnięty, uwielbiał żartować i potrafił dzięki temu zjednać sobie wielu ludzi. Pokazywał wszystkim, że tak jak my jest normalnym człowiekiem, który również miewa gorsze dni, który też miewa chwile zwątpienia, którego tak jak nas dopada czasem zmęczenie, cierpienie czy młodych ludziach zawsze widział przyszłość i nadzieję. Wierzył, że młode osoby są przyszłością Kościoła i świata. Cechowała go niezwykła wiara w ludzi oraz tolerancja. Jednakowo traktował osoby różnych narodowości, różnych wyznań i poglądów. Pragnął, aby na świecie panował pokój oraz jedność, a nie nienawiść i Paweł II nie tylko bezgranicznie kochał Boga, ale też cały świat i wszystkich ludzi. W każdym starał się widzieć człowieka i dobro, co potwierdził spotykając się z człowiekiem, który próbował go zabić. Po zamachu powiedział: „Modlę się za brata, który zadał mi cios, i szczerze mu przebaczam.” Kogo z nas byłoby stać na taki krok? To ukazuje jak wielkim człowiekiem był błogosławiony Jan Paweł II i jak wielką miłością darzył każdego człowieka, niezależnie od tego, jakiego czynu się dopuścił. Na prośbę papieża Mehmet Ali Agca – turecki zamachowiec, który do niego strzelał został ułaskawiony w 2000 roku. Jest to przykład, że Papież był osobą o wielkim sercu, który uczył kochać i życiem Jan Paweł II dawał przykład prawdziwej wiary oraz pobożności. Jego wiara, dobro i niesamowite ciepło sprawiły, że pokochali go ludzie z całego świata. Zawsze starał się znaleźć czas dla każdego, pomimo wielu obowiązków. Pocieszał cierpiących, chorych, smutnych i dawał im Paweł II to nie tylko doskonały Papież z wielką wiarą, ale dla wielu z nas przede wszystkim zwykły i dobry człowiek i właśnie takiego będziemy go pamiętać na zawsze. Grał w piłkę, jeździł na nartach, kazał wybudować sobie basen w letniej rezydencji i oglądał w telewizji skoki Adama Małysza. Jan Paweł II, jak żaden inny biskup Rzymu, kochał sport i poświęcił mu w trakcie swojego pontyfikatu wiele uwagi. To pierwszy papież w historii, który zasiadł na trybunie stadionu jako piłkarski kibic. Był też honorowym członkiem okresie swojego pontyfikatu (16 października 1978 - 2 kwietnia 2005) Jan Paweł II na prywatnych audiencjach przyjął dziesiątki delegacji klubów i organizacji sportowych, jak również byłych i czynnych zawodników, boksera Muhammada Ali czy mistrza świata Formuły 1 Michaela Schumachera. Prezes Włoskiego Komitetu Olimpijskiego Gianni Patrucci często podkreślał, że Karol Wojtyła to papież sportowców. 29 października 2000 roku ponad 60 tysięcy ludzi świata sportu zasiadło na trybunach Stadionu Olimpijskiego w Rzymie. Jan Paweł II zrobił rundę honorową, po czym celebrował mszę świętą. W homilii porównał ten obiekt do wielkiej papież na stadionie- Patrząc na was, przypominam sobie sportowe doświadczenia mojego życia - mówił papież, który w młodości grał w Wadowicach w piłkę nożną (początkowo jako obrońca, a następnie bramkarz), jeździł na łyżwach i nartach. Był także turystą, zamiłowanym wędrownikiem po górskich szlakach. Po zakończeniu części liturgicznej odbył się mecz piłkarski Włochy-reszta świata, w którym wystąpiły największe gwiazdy włoskiego i światowego futbolu. Jako pierwszy papież w historii Jan Paweł II kibicował zawodnikom na stadionie. Zmienił wcześniej ustalony program i postanowił obejrzeć cały mecz, a nie tylko pierwszą połowę. Gdy reprezentacyjna orkiestra karabinierów grała włoski hymn narodowy, wstał jak wszyscy Cracovii i honorowy członek BarcelonyJan Paweł II był sympatykiem Cracovii. Dwukrotnie, w 1996 i 2005 roku, spotkał się w Watykanie z delegacją tego najstarszego nieprzerwanie istniejącego klubu (powstał w połowie 1906 roku). Papież był honorowym członkiem Barcelony i każdego roku otrzymywał sezonowy karnet na mecze katalońskiego klubu. W grudniu 2000 roku Franco Sensi - prezes i największy akcjonariusz włoskiego klubu piłkarskiego AS Roma - określił Jana Pawła II mianem "Batistuty historii XX wieku", porównując Karola Wojtyłę do najlepszego napastnika swej drużyny. - To nie tylko gracz ataku, który dzięki swym zdolnościom i intuicji rozwiązał wiele trudnych problemów, ale także prezydent klubu, prowadzący swą drużynę - Kościół i, kiedy trzeba, rozmawiający z nią za zamkniętymi drzwiami - mówił wówczas wybudować sobie basenJuż w pierwszym roku swego pontyfikatu Jan Paweł II zażyczył sobie, by w jego letniej rezydencji w Castel Gandolfo wybudowano basen. Pływał w nim do sierpnia 2002 wcześniej, z uwagi na stan zdrowia, musiał zaprzestać jazdy na nartach, ale... nie zaprzestał interesować się wyczynami Adama Małysza. Kilkakrotnie oglądał jego skoki w telewizji, a zwycięstwa przyjmował z wielką II zajmuje "pole position" na drogach ludzkościMimo postępującej choroby nie zrezygnował w styczniu 2005 roku ze spotkania z kierowcami Formuły 1 Niemcem Michaelem Schumacherem i Brazylijczykiem Rubensem Barrichello, a także prezesem firmy Ferrari Lucą Cordero di Montezemolą, który podkreślił wtedy, że Jan Paweł II od przeszło 26 lat zajmuje pole position na drogach ludzkości. Z kolei papież powiedział: "Wasza obecność stanowi dla mnie okazję do przypomnienia o tym, jak istotny jest sport w dzisiejszym społeczeństwie. Kościół uważa aktywność sportową, uprawianą przy pełnym poszanowaniu obowiązujących zasad, za ważny instrument wychowawczy, zwłaszcza dla młodych pokoleń".Doniosła rola sportuŻaden inny biskup Rzymu nie poświęcił tyle uwagi zagadnieniom kultury fizycznej co Jan Paweł II. Jego słowa wygłoszone w stolicy Włoch w październiku 2000 roku były zarówno podsumowaniem doniosłej roli sportu w mijającym wówczas stuleciu, jak i przesłaniem dla sportowców całego świata na nowy wiek i nowe tysiąclecie. - Sport ujawnia nie tylko bogate możliwości fizyczne człowieka, ale także jego zdolności intelektualne i duchowe. Nie polega jedynie na sile fizycznej i wydolności mięśni, ale ma także duszę i dlatego musi w pełni ukazywać swe oblicze. Oto dlaczego prawdziwy sportowiec nie powinien dopuszczać do tego, aby kierowało nim wyłącznie obsesyjne dążenie do doskonałości fizycznej, ani podporządkować się bezwzględnym prawom produkcji i konsumpcji czy też celom wyłącznie utylitarnym i hedonistycznym - nauczał 1984 roku, będąc na Stadionie Olimpijskim w Rzymie powiedział, że sport to nie tylko radość życia i zabawa, ale także nauka pokojowego współistnienia, otwarcie na inne kultury, sposób nawiązywania kontaktów między narodami. Sześć lat później przestrzegał przed zagrożeniami współczesnego sportu, jakimi są pogoń za pieniędzmi, komercjalizacja, doping i przemoc na stadionach."Na sportowcach spoczywa wielka odpowiedzialność"W październiku 2000 roku Ojciec Święty potępił rasizm na obiektach piłkarskich. Mówił, że fani nie powinni pozwolić, aby pochodzenie rasowe było obrażane. - Czasami, niestety, świat sportu jest narażony na incydenty, które niszczą prawdziwą wartość zawodów - powiedział. Podkreślił, że zadaniem współczesnego sportu jest przekazywanie młodzieży takich wartości jak lojalność, wytrwałość, przyjaźń, współpraca, solidarność. - Na sportowcach spoczywa wielka odpowiedzialność. Są powołani by uczynić ze sportu okazję do współpracy i dialogu, przełamywać bariery językowe, rasowe i kulturowe, przyczyniać się do rozwoju cywilizacji miłości - nauczał papież, apelując, by nie poprzestawać w staraniach, aby sport stał się czynnikiem emancypacji najbiedniejszych krajów, by nikogo nie wykluczał, by promował tolerancję i solidarne braterstwo. W sierpniu 2004 roku Jan Paweł II utworzył w Watykanie departament sportu, w uznaniu znaczenia, jakie ta dziedzina życia odgrywa w dzisiejszym świecie. Wyraził wówczas nadzieję, że nowy departament będzie pracował na rzecz "promocji sportu jako części kultury i nieodłącznego elementu rozwoju człowieka w służbie pokoju i braterstwa".Autor: kde/tr / Źródło: PAP Jan Paweł II wniósł bardzo duży wkład w rozwój katolickiej wizji sportu. Będąc kontynuatorem linii odnowy Kościoła, zapoczątkowanej przez jego poprzedników – Jana XXIII i Pawła VI – oraz wzbogacając ją własnymi doświadczeniami i przemyśleniami, stworzył naukowo-edukacyjne zaplecze dla sportu. W różnych sferach: ontologicznej, antropologicznej, aksjologicznej i katechezy wygłoszone na temat teologii ciała są zwieńczeniem wysiłków dowartościowujących ludzką godność i rehabilitujących ją zarówno w kategoriach kulturowych, jak i czysto biologicznych. Ciało – jako obiekt zainteresowania nauk o kulturze fizycznej – w nauczaniu Jana Pawła II zyskało nowy, pozytywny wymiar. Potwierdzając nauczanie Soboru Watykańskiego II, zostało wprowadzone w sferę najwyższych wartości chrześcijańskich. W sferę sacrum. „Ciało ujawnia się we wszystkich fundamentalnych wydarzeniach ludzkiego bytu: pojawia się w momencie wcielenia, występuje na początku historycznego losu człowieka wiążącego się z drzewem poznania dobra i zła, przejawia się w alternatywie jego śmierci i nieśmiertelności. Jest poza tym warunkiem prokreacji ludzkiego gatunku, decyduje o nieskończonym zróżnicowaniu jednostek jako indywidualności, czyni człowieka Bogu podobnym oraz uczestniczy w akcie odkupienia i zmartwychwstania, a nade wszystko partycypuje w kreacyjnej roli człowieka wobec świata” (Z. Krawczyk, Ontologia ciała, w: Filozofia kultury fizycznej. Koncepcje i problemy, Warszawa 1990). Jan Paweł II, rozumiejąc świętość ciała ludzkiego i jego roli w życiu każdego człowieka, potrzebę rozwoju kondycji ludzkiej, promował swoim autorytetem kulturę fizyczną. Widział w sporcie szansę na dowartościowanie ludzkiego ciała w wymiarze ontologiczno-humanistycznym, ale nie hedonistycznym. „Świadomi potencjału wychowawczego i duchowego sportu, wierzący i ludzie dobrej woli winni jednoczyć się w walce z wszelkimi wypaczeniami, jakie mogą się do niego zakraść, dostrzegając w nich przeszkodę dla pełnego rozwoju człowieka i dla jego radości życia. Należy na wszystkie sposoby chronić ludzkie ciało przed różnego rodzaju zamachami na jego integralność, przed wszelkim wyzyskiem i bałwochwalstwem”. Papież zdawał sobie sprawę, że ponieważ sport jest tak bardzo ważnym wymiarem rozwoju człowieka, integrującym jego ducha i ciało, będzie i nawet jest już celem degradacji oraz dehumanizacji. „Sport jest z pewnością jednym z ważnych zjawisk, zdolnym przekazywać bardzo głębokie wartości językiem powszechnie zrozumiałym. Może być nośnikiem wzniosłych pendia - logo" width="73" height="101" /> Wybierz cytaty Jana Pawła II według kategorii Jan Paweł II o Bogu, Bogach (11) Jan Paweł II o kobietach (1) Jan Paweł II o polityce (1) Jan Paweł II o Polsce (2) Jan Paweł II o Unii Europejskiej (1) Jan Paweł II o biznesie (1) Jan Paweł II cytaty chrześcijańskie (6) Jan Paweł II o człowieku, ludziach (2) Jan Paweł II o demokracji (1) Jan Paweł II o dobru (2) Jan Paweł II o umyśle, duszy (2) Jan Paweł II o dzieciach (2) Jan Paweł II o emocjach (1) Jan Paweł II cytaty filozoficzne (8) Jan Paweł II o kulturze i sztuce (1) Jan Paweł II o miłości (11) Jan Paweł II o etyce i moralności (18) Jan Paweł II cytaty motywacyjne (1) Jan Paweł II o mężczyznach (1) Jan Paweł II o nadziei (3) Jan Paweł II o narodach (9) Jan Paweł II o nauce, naukowe (1) Jan Paweł II o nienawiści (1) Jan Paweł II o sobie (6) Jan Paweł II obserwacje (12) Jan Paweł II cytaty katastroficzne, pesymistyczne (1) Jan Paweł II cytaty pochwalne (3) Jan Paweł II porady (10) Jan Paweł II o pracy (1) Jan Paweł II o prawdzie (3) Jan Paweł II o przeznaczeniu (1) Jan Paweł II o przyszłości (3) Jan Paweł II cytaty pytające (1) Jan Paweł II o radości (2) Jan Paweł II o religii (11) Jan Paweł II o rodzinie (2) Jan Paweł II o samotności (2) Jan Paweł II o sercu (1) Jan Paweł II o sile (1) Jan Paweł II o socjologii (1) Jan Paweł II o sporcie (1) Jan Paweł II o strachu (3) Jan Paweł II o szczęściu (3) Jan Paweł II o wierze (2) Jan Paweł II o wolności (2) Jan Paweł II o wspomnieniach (1) Jan Paweł II o złu (3) Jan Paweł II śmieszne cytaty (1) Jan Paweł II o śmierci (1) Jan Paweł II o świecie (1) Jan Paweł II o Żydach, Izraelu (3) Jan Paweł II o życiu (13) ↓↓ pokaż więcej kategorii ↓↓ Galeria - kliknij aby powiększyć Losowy obrazek z cytatem - co 10 minut losowanie Umieść ten obrazek na swojej stronie / blogu, kopiując kod html poniżej, a co 10 minut pojawi się losowy cytat Jana Pawła II: Miłość jest siłą, która nie narzuca się człowiekowi od zewnątrz, lecz rodzi się w jego wnętrzu, w jego sercu, jako jego najbardziej wewnętrzna własność. Kobiecość odnajduje siebie w odbiciu męskości, podczas gdy męskość potwierdza się przez kobiecość. Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta. Wczoraj do Ciebie nie należy. Jutro niepewne.... Tylko dziś jest Twoje. Prawo do życia nie jest tylko kwestią światopoglądu, nie jest tylko prawem religijnym, ale jest prawem człowieka. Nie bój się, nie lękaj! Wypłyń na głębię! Miłość i służba nadają sens naszemu życiu. Antysemityzm jest grzechem przeciwko Bogu i ludzkości. Droga do celu to nie połowa przyjemności, to cała przyjemność. Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi. Szukałem was, teraz przyszliście do mnie i za to wam dziękuję. Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi... tej ziemi! Naukowiec nie jest twórcą prawdy, ale jej odkrywcą. Modlić się znaczy dać trochę swojego czasu Chrystusowi, zawierzyć Mu, pozostawać w milczącym słuchaniu Jego Słowa, pozwalać mu odbić się echem w sercu. Jeśli znasz odwieczną Miłość, która Cię stworzyła, to wiesz także, że w Twoim wnętrzu mieszka dusza nieśmiertelna. Dobry Bóg tak chciał, że tego samego dnia weszliśmy tak wysoko. Oboje po raz pierwszy z Polski. Trzeba zrozumieć, że Żydzi, rozsiani przez dwa tysiące lat wśród różnych narodów świata, postanowili wrócić do ziemi swoich przodków. To ich prawo. Prawo to jest uznawane nawet przez tych, którzy patrzą niechętnym wzrokiem na naród Izraela. Prawo to uznane zostało od samego początku także przez Stolicę Świętą, zaś akt ustanowienia stosunków dyplomatycznych z Izraelem stanowi po prostu międzynarodowe potwierdzenie istnienia tych stosunków. Religia żydowska nie jest dla naszej religii "zewnętrzna", lecz w pewien sposób "wewnętrzna". Jesteście naszymi umiłowanymi braćmi i w pewien sposób, można by powiedzieć, naszymi starszymi braćmi. Prawdziwa kultura narodu, jego pełna humanizacja, nie mogą rozwinąć się w ustroju zniewolenia. Zbyt często ludzkie życie rozpoczyna się i kończy pozbawione radości i pozbawione nadziei. Sport odegrał w życiu Karola Wojtyły, a później Jana Pawła II ogromną rolę. Jan Paweł II miał opinię najlepszego sportowca wśród papieży. Od młodości śmigał na nartach, wędrował po górach i brał udział w spływach kajakowych. Swoją pasję do aktywnego wypoczynku potrafił zaszczepić także młodym, których zabierał na długie i pełne przygód wycieczki. Żaden inny biskup Rzymu nie poświęcił tyle uwagi zagadnieniom sportowym, co Jan Paweł II. W październiku 2000 w stolicy Włoch, podczas Jubileuszu Sportowców Jan Paweł II dokonał jak gdyby podsumowania doniosłej roli sportu w mijającym stuleciu. Według Papieża, sport jest z jednym z ważnych zjawisk, zdolnym przekazywać bardzo głębokie wartości językiem powszechnie zrozumiałym. Może być nośnikiem wzniosłych ideałów humanistycznych i duchowych, jeśli jest praktykowany w duchu pełnego poszanowania reguł, ale może także sprzeniewierzać się swoim prawdziwym celom, jeśli służy obcym sobie interesom, które lekceważą centralną rolę człowieka - mówił papież w watykańskiej Auli Pawła VI, podczas międzynarodowego sympozjum poświęconego tematowi „Oblicze i dusza sportu w roku Wielkiego Jubileuszu”. Sport ujawnia nie tylko bogate możliwości fizyczne człowieka, ale także jego zdolności intelektualne i duchowe. Nie polega jedynie na sile fizycznej i wydolności mięśni, ale ma także duszę i dlatego musi w pełni ukazywać swe oblicze. Oto, dlaczego prawdziwy sportowiec nie powinien dopuszczać do tego, aby kierowało nim wyłącznie obsesyjne dążenie do doskonałości fizycznej, ani podporządkować się bezwzględnym prawom produkcji i konsumpcji czy też celom wyłącznie utylitarnym i hedonistycznym. Potencjał ukryty w sporcie sprawia, że jest on szczególnie ważnym narzędziem integralnego rozwoju człowieka oraz czynnikiem niezwykle przydatnym w procesie budowania społeczeństwa bardziej ludzkiego. Poczucie braterstwa, wielkoduszności, uczciwość i szacunek dla ciała - stanowiące z pewnością niezbędne cnoty każdego dobrego sportowca - przyczyniają się do budowy społeczeństwa, gdzie miejsce antagonizmów zajmuje sportowa rywalizacja, gdzie więcej ceni się spotkanie niż konflikt, uczciwe współzawodnictwo niż zawziętą konfrontację. Tak pojmowany sport nie jest celem, ale środkiem, może się stać czynnikiem współtworzącym cywilizację i służącym prawdziwej rozrywce, pobudzającym ludzi, by ujawniali swoje najlepsze strony, a unikali wszystkiego, co może im zagrażać lub wyrządzać poważne szkody im samym lub innym. Dość liczne niestety i być może coraz bardziej widoczne są oznaki kryzysu, który czasem zagraża fundamentalnym wartościom etycznym sportu - nauczał papież. Podsumowując swoje refleksje na temat roli sportu, Jan Paweł II wyraził życzenie, by w przyszłości nie ulegając wynaturzeniu, sport mógł sprostać potrzebom naszych czasów, by był to sport, który chroni słabych i nie wyklucza nikogo, uwalnia młodych z sideł apatii oraz obojętności i wzbudza w nich wolę zdrowego współzawodnictwa; sport, który stanie się czynnikiem emancypacji krajów uboższych, pomoże w walce z nietolerancją i w budowie świata bardziej braterskiego i solidarnego; sport, który będzie budził miłość do życia, uczył ofiarności, szacunku i odpowiedzialności, pozwalając należycie docenić wartość każdego człowieka. To wystąpienie Jana Pawła II w październiku 2000 w stolicy Włoch, podczas Jubileuszu Sportowców jest jednym z wielu takich wystąpień. Nauczanie Jana Pawła II na temat sportu przepojone było zawsze troską o drugiego człowieka, o jego dobro i o jego pomyślność. Wszystkie wypowiadane przez niego słowa przepojone są pięknem, poezją, głębią i mądrością serca, jakby kute w skale. „Tych słów nie da się wymazać, unieważnić, przekreślić. To są kamienne tablice na czas trudnych, sportowych wyzwań, na rozpoczęty nie tak dawno nowy wiek i nowe tysiąclecie” . Zasadniczym celem niniejszej pracy jest przedstawienie wartości sportu w życiu i nauczaniu Jana Pawła II. Wybór tematu pracy nie jest przypadkowy. Przesłanki, które zadecydowały o wyborze tytułu pracy magisterskiej: Wartości sportu w życiu i nauczaniu Jana Pawła II, związane są z osobistymi zainteresowaniami autora rolą, jaką odegrał sport w życiu Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Celowi pracy podporządkowana została jej konstrukcja. Praca składa się z trzech rozdziałów, poprzedzonych wstępem i podsumowanych w zakończeniu. Rozdział pierwszy ma na celu przedstawienie rozważań na temat sportu. W rozdziale tym przedstawione zostaną następujące zagadnienia pojęcie i natura sportu, rodzaje i dyscypliny sportu, funkcje sportu, pedagogika sportu, sport a religia. Rozdział drugi opisuje rolę sportu w życiu Karola Wojtyły – Jana Pawła II. W rozdziale tym opisano dyscypliny sportu, które uprawiał Karol Wojtyła, tj.: sporty letnie, sporty zimowe, turystykę, narciarstwo i kajakarstwo, jak również sport w życiu i wspomnieniach Jana Pawła II. Rozdział ostatni to przedstawienie wartości sportu w nauczaniu Jana Pawła II. Podrozdział pierwszy to kultura fizyczna w świetle społecznej doktryny Jana Pawła II. Podrozdział drugi to sport jako czynnik kształtujący wartości i cnoty ludzkie. Dwa ostatnie podrozdziały to sport widziany przez pryzmat ludzkiego ciała oraz sport w kontekście etyki. Bibliografia umieszczona na końcu pracy odsyła czytelnika do innych pozycji, które mogą stać się pomocne, w bardziej szczegółowym zapoznaniu się z życiem i nauczaniem Karola Wojtyły – Jana Pawła II.

jan paweł ii o sporcie